Czym jest integracja sensoryczna?

Twórcą teorii integracji sensorycznej była A.Jean Ayres, psycholog i terapeuta zajęciowy. Pracowała na Uniwersytecie Kalifornijskim, gdzie przeprowadzała badania nad procesami integracji sensorycznej i ich wpływem na rozwój psychomotoryczny dziecka.

Integracja sensoryczna, wg Ayres jest zdolnością zbierania, selekcjonowania i segregowania informacji, które pochodzą z naszego ciała i z otaczającego nas świata. Cały ten proces przebiega automatycznie w ośrodkowym układzie nerwowym. Jeżeli informacje ze zmysłów są prawidłowo zintegrowane wówczas mózg może je prawidłowo wykorzystać w procesie uczenia czy zachowania się dziecka. Jeżeli natomiast dopływ informacji jest zaburzony, wtedy i zachowanie dziecka jest nieadekwatne do sytuacji. Dlatego bardzo ważnym procesem w rozwoju każdego człowieka jest prawidłowa organizacja wrażeń (integracja sensoryczna) dochodzących do ośrodkowego układu nerwowego, aby mogły być użyte w konkretnym działaniu.
Terapia tą metodą jest bardzo przyjazna dla dziecka, gdyż dostarcza mu dużo wrażeń sensorycznych podczas ruchu, który jest najbardziej fizjologiczną i potrzebną formą aktywności młodego człowieka. Podczas tej zabawy zgodnie z potrzebami dziecka, w kontrolowany sposób stymulowany jest układ nerwowy, będący najistotniejszym systemem organizmu, bo dzięki niemu wszystkie procesy związane z naszym funkcjonowaniem mogą zachodzić.
Prawidłowa integracja sensoryczna jest zatem jak fundament dla młodego organizmu, na którym można dalej rozwijać bardziej precyzyjne czynności. Tymi czynnościami są: lepsza koncentracja, przyswajanie wiedzy, poprawa myślenia abstrakcyjnego, mniejsze problemy z nauką, jak również jazda na nartach, łyżwach, zdolności manualne itp. Bardzo ważna jest jak najwcześniejsza diagnoza i terapia jeżeli zauważamy, że z dzieckiem dzieje się coś niepokojącego. Młodsze dziecko ma większe szanse na wyrównanie swoich deficytów i normalne funkcjonowanie w szkole jak również w środowisku rówieśniczym.

• ma problemy w uczeniu się;
• ma słabą koncentrację;
• słabo czyta, brzydko pisze i rysuje;
• jest niezgrabne ruchowo, często się potyka, ma siniaki, otarcia;
• wszystko robi wolno, nie nadążą;
• jest mało samodzielne, łatwo się rozprasza;
• ma problemy z czynnościami samoobsługowymi (ubieranie, mycie, jedzenie);
• jest nadwrażliwe emocjonalnie, źle toleruje czesanie, mycie głowy;
• ma zespół ADHD lub dysfunkcje rozwojowe.